Jedyny i wyjątkowy

Nieustanne porównywanie się z innymi to krzywda, jaką sami sobie wyrządzamy. Nie mówię tu bynajmniej o pozytywnym inspirowaniu się ludźmi dookoła i mówieniu "Ja też tak chcę". O tym patrzeniu na innych z błyskiem w oku, uśmiechem i podziwem wymalowanym na twarzy. Mówię o sytuacji, kiedy mówimy "Ten to ma dobrze...", "Ja tego nigdy nie zrobię", "Jemu to zawsze się udaje" wypowiedzianych z żalem, zazdrością, kwaśną miną, złością i tym niszczącym uczuciem w środku.

Dlaczego tak często porównujemy się do innych, zwykle do tych, którzy wydają się nam być lepsi? Po prostu brakuje nam miłości do samych siebie, przyjęcia tego jakimi jesteśmy, mamy niskie poczucie wartości. Czy jest coś co można z tym zrobić?

Pierwsza rzecz jaką należy sobie uświadomić, to fakt, że każdy z nas jest JEDYNY i WYJĄTKOWY. Tak, Ty też. Nawet jeżeli nie jesteś doskonały. Nikt nie jest. Skoro jesteś jedyny i wyjątkowy, to zostałeś też obdarzony czym innym niż osoby, do których się porównujesz. No i teraz logika mówi to porównywanie NIE MA SENSU. 

Kiedy już wiesz, że jesteś wyjątkowy, to przestań w końcu się porównywać. Każdego dnia stawiaj kolejny krok, ale nie krok, który sprawi, że będziesz bliżej stania się takim jak... równie dobrym jak... Nie biegnij za kimś po to, aby mu dorównać, bo satysfakcja może się okazać chwilowa, kiedy zauważysz, że nie dobiegłeś do swojego celu.

Być może nie masz tego co inni. Oznacza to tylko, że masz coś innego, wyjątkowego. Nieustanne obracanie głowy w czyjąś stronę, zamiast spojrzeć na siebie nie pozwala Ci tego dostrzec. Odkryj swoje talenty i podążaj swoimi ścieżkami. Każdego dnia uśmiechaj się do siebie i powtarzaj sobie, że jesteś wyjątkowy. To nie egoizm. To miłość do samego siebie. Mając jej więcej dla siebie, masz jej też więcej dla innych.